Na łóżku, krześle, w kącie, szafie, szufladzie...
Czy myślimy czasem o tym ile myśli kryją w sobie?
Ile radości i smutku wchłaniają z oparów myśli?
Nie, to nas nie zastanawia, gdy po raz kolejny kładziemy skołataną myślami głowę na czystej, głakiej powierzchni poduszki.Zaś rankiem zgnieciony materiał, gdy ma chwilę by złapać oddech, chowa w sobie nasze marzenia/koszmary, by znów pokazać nam czystą powierzchnię...
Spróbujmy zatem rozpruć kuchennym nożem taką poduszkę...
Nie jestem smutna, tylko czy ja w ogóle jestem? i dla kogo?
Tak sobie myślę,że z czasem życie coraz bardziej szarzeje, bez względu na wszystko...
Gdzie ta magia, którą widzieliśmy, gdy byliśmy dziećmi???
I nie widzimy już ósmego koloru, koloru magii - oktaryny....
Oj, jakoś ostatnio zaniedbuję tego bloga, za co przepraszam tych, którzy czasem jeszcze tu wpadają. Niestety pochłania mnie aktualnie średniowiecze, co jest czasochłonne. Jeśli ktoś życzy sobie kronikę Anonima zwanego Gallem, to służę uprzejmie ;-)
Całkiem ciekawe, nie powiem...szczególnie opisy zemsty na Mieszku II ... który "żony już swej nie zaznał". W odcinku następnym może o tym, dlaczego...
Buro, szaro i jakoś tak...
Macie dobry humor w tabletkach?
Mam już dość tej obojętności na wszystko.